ဒီဘုန္းေတာ္ႀကီးက ႏိုးေထရ၀ါဒတဲ့

Saturday, November 14, 2009

၄- ဘာသာေရးစာေပႀကီးတစ္ခုလံုးမွားယြင္းသြားၿပီမုိ႔ နိဗၺာန္ႏွင့္လြဲၾကၿပီ

(ဘုရားျဖစ္ခန္းေဟာေျပာခ်က္မ်ားေၾကာင့္
ဘာသာေရးစာေပႀကီးတစ္ခုလံုးမွားယြင္းသြားၿပီမုိ႔ နိဗၺာန္ႏွင့္လြဲၾကၿပီ)
(ေဆာင္းပါးအမွတ္စဥ္-၄)

''အဲဒါေတြကိုေထာက္၍-
(၁) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျဖင့္ ဘုရားျဖစ္။ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာျဖစ္။
(၂) သတိပ႒ာန္ေလးပါးျဖင့္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာ၊ ဘုရားျဖစ္။
(၃) ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဘုရားျဖစ္။
အခု....(ပ)....အမ်ားႀကီး မသိနဲ႔အံုး။ (ျမန္စြာဘုရားရွင္သိအပ္ေသာတရား။ ဗြီစီဒီေခြ။)
(၁) ''န ဟိ ခဏိကသမာဓႎ ဝိနာ ဝိပႆနာ သမၻဝတိ။ (ဓမၼဒါယာဒသုတ္ဋီကာ၊ ဝိသုဒိၶမဂ္မဟာဋီကာ) တို႔ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ခဏိကသမာဓိေတာင္ မရႏုိင္တဲ့ ဝိပႆနာနဲ႔ စိတ္နဲ႔မကပ္တဲ့- ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အဲဒီလို ယူတာ လွမ္းတာ ၾကြတာ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းကို မွတ္ခုိင္းရပါတယ္။ သမာဓိအာ႐ံုေတြ တည္ၾကည္ သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ အဝိဇၨာ၊ တဏွာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပါဒါန ကၡႏၶာရဲ႕ တရားခံကို တန္း႐ႈရင္လဲ ကိစၥၿပီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲသလုိ နည္းေတြရွိတဲ့အထဲက တရားကုိ မထုိင္ရဘူးလို႔ ဓမၼေစတီ မေဟာပါ။ ေမတၱာသုတ္ကုိ တုိ႔ဆရာသမားက ရပ္ေနစဥ္ သြားေနစဥ္၊ ထုိင္ေနစဥ္ ေလ်ာင္းေနစဥ္ ေမတၱာပို႔လုိ႔ ရတာပဲလို႔ ဆုိေတာ့ ဝိပႆနာ႐ႈလို႔ရတာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တရားထုိင္တာကို တစ္ခါမွ အျပစ္မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ထုိင္႐ံုသာလွ်င္ တရားမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာတာ။ ေလးပါဣရိယာ ေဟာထားပါတယ္။ အခုနည္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္႐ႈတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ထုိင္ခ်င္လဲထုိင္။ ထခ်င္လဲထ။ ပါဠိေတာ္က ရွိတဲ့အရာကို အ႒ကထာက ဒီလုိ ဖြင့္ျပပါတယ္။ (ပ)

ရွင္းရွင္းေျပာရင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ-က အေၾကာင္းတရား။ ဓမၼ-က အက်ိဳးတရား။ ဒီလုိ ခြဲရတယ္။ ေယာ၊ အၾကင္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္=အေၾကာင္းကို နားလည္လိုေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြ႐ႈတဲ့ ဒႆနသမၸဒါနည္းကို သိလုိေသာပုဂိၢဳလ္သည္။ အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာ အဝိဇၨာ တဏွာတုိ႔ကို ၾကည့္ပါ။ ျမင္ပါ။ ျမင္ေအာင္လုပ္ပါ။ သိေအာင္လုပ္ပါ။ အဲလိုျမင္ေအာင္လုပ္ရင္ ပဋိစၥသမုပၸႏၷဆုိတဲ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကုိ ျမင္လာရမယ္။ အေၾကာင္းျမင္ရင္ အက်ိဳးျမင္တာပဲ။
(၎၊ စာမ်က္ႏွာ၊ ၁၄-၁၅)

စိစစ္ခ်က္။ ။ ဋီကာႀကီးႏွစ္ေစာင္ကို က်မ္းကိုးအျဖစ္ ထုတ္ျပထားပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ လွမ္းတာ ၾကြတာ စသည္တုိ႔၌ သတိ+ပညာ ဘာဝနာျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္ဖူးၾကပါျပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လွမ္းတာ ၾကြတာ စသည္တုိ႔၌ သတိ+ပညာ ဘာဝနာတုိ႔သည္ ခဏိကသမာဓိ မရရွိသူမ်ားအတြက္သာ အက်ိဳးရွိေစသည္ မဟုတ္ပါ။ ခဏိကသမာဓိ ရရွိသူမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးျပဳၾကသည္။ အထက္ပါထဲတြင္ ''အဝိဇၨာ တဏွာသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶ၏တရားခံ ျဖစ္သည္။ (ဝါ)အေၾကာင္းတရား ျဖစ္သည္။ (ဝါ) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ျဖစ္သည္''ဟုပါရွိရာ ဥပါဒါနကၡႏၶာသည္ အဝိဇၨာတဏွာ၏ အက်ိဳးတရား ျဖစ္သည္ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ ထြက္ပါသည္။ ဤအဓိပၸါယ္သည္ ဤပဋိစၥသမုပၸါဒ္အရာတြင္ အလြန္မွန္ေသာအဓိပၸါယ္ ျဖစ္၏။ မွန္ေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာမွတ္ထားပါ။

တစ္ဖန္- ''ပဋိစၥသမုပၸါဒ-က အေၾကာင္းတရား။ ဓမၼ-က အက်ိဳးတရား''ဟုဆုိရာတြင္ လံုးေကာက္အဓိပၸါယ္သာ မွန္၍ ဝါက်တၴ=အေပါင္းအဓိပၸါယ္မွားေနပံုတုိ႔ကို တင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ဖန္- ''အေၾကာင္းျမင္ရင္ အက်ိဳးျမင္တာပဲ''ဟု ဆုိရာတြင္ အေၾကာင္းကို ျမင္႐ံုမွ်သည္ အေၾကာင္းကိုသာ ျမင္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ အက်ိဳးတရားတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ဆက္စပ္ေနပုံ အျခင္းအရာတုိ႔ကုိ ျမင္မွသာလွ်င္ အေၾကာင္းကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းပင္ အက်ိဳးကိုပါ ျမင္ႏုိင္ေၾကာင္းတုိ႔ကိုလည္း တင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

တစ္ဖန္ - ''ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကို႐ႈတဲ့ ဒႆနသမၸဒါနည္းကုိ သိလိုေသာပုဂိၢဳလ္သည္''ဟု ဆုိရာတြင္ 'ဒႆနသမၸဒါနည္းကို သိလုိသူသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကို ႐ႈရသည္' ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ထြက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ 'အဝိဇၨာတဏွာတုိ႔ကို ၾကည့္ပါ။ ျမင္ေအာင္လုပ္ပါ'ဟု ဆက္ဆုိလာသျဖင့္ အ႐ႈခံတရားမွာ ႏွစ္မ်ိဳး ကြဲလာေၾကာင္း ေတြ႕ၾကရပါသည္။

၁။ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကို ႐ႈရမွာလား (သို႔မဟုတ္) (ဥပါဒါနကၡႏၶာအစစ္သည္ အက်ိဳးတရားပါ။)
၂။ အဝိဇၨာတဏွာေတြကို ႐ႈရမွာလား (သုိ႔မဟုတ္) (ˆ¤င္းတုိ႔သည္ကား အေၾကာင္းတရားပါ။)
၃။ ဥပါဒါနကၡႏၶာဆုိတာ အဝိဇၨာတဏွာေတြပါပဲ။ အဝိဇၨာတဏွာဆုိတာ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြပါပဲ- ဟူ၍ ဆုိလုိပါသလား။

ဤသံုးခ်က္တို႔တြင္ တတိယအခ်က္တုိင္းယူလွ်င္ 'အေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ အဝိဇၨာ တဏွာ တနည္းအားျဖင့္ ဥပါဒါနကၡႏၶာရဲ႕တရားခံ' ဟူေသာစကားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာ အဝိဇၨာတဏွာတုိ႔ကို ျမင္ေအာင္လုပ္လွ်င္ (အက်ိဳးတရားျဖစ္ေသာ) ပဋိစၥသမုပၸႏၷ= ဥပါဒါနကၡႏၶာ ေတြကို ျမင္လာရမယ္-ဟုဆိုရာတြင္ ေမးခြန္းႏွစ္ခု ရွိပါသည္။ ဤေမးခြန္းတုိ႔ကို ေျဖႏုိင္မွသာလွ်င္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျဖစ္ပံု (ဝါ)ပစၥယာကာရျဖစ္ပံုကို နားလည္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမးျပပါဦးမည္။

အေမး။ ။အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာ အဝိဇၨာတဏွာတုိ႔ကိုျမင္လွ်င္ အက်ိဳးတရားျဖစ္ေသာ ပဋိစၥ သမုပၸႏၷတုိ႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ျမင္လာရပါသနည္း။ (အေျဖမွာ လြယ္ပါၿပီ။)

အေမး။ ။အက်ဳိးတရားျဖစ္ေသာ ပဋိစၥ သမုပၸႏၷတုိ႔ကို ျမင္လွ်င္ အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာ အဝဇိၨာတဏွာတ႔ိုကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ျမင္လာရပါသနည္း။ (အေျဖမွာ လြယ္ပါၿပီ။)

တစ္ဖန္= ''ပဋိစၥသမုပၸႏၷဆိုတဲ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြ''ဟုဆုိရာတြင္ ယင္းစကားကို ေျဖာင့္လိုက္လွ်င္ 'ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကုိ ပဋိစၥသမုပၸႏၷဟု ေခၚဆုိသည္။ (ဝါ) ယင္းႏွစ္ခုတုိ႔သည္ အရတူမ်ားတည္း'ဟူ၍ ျဖစ္လာပါသည္။ အရတူဟုတ္ပံု-မဟုတ္ပံုတုိ႔ကို စစ္ျပပါ့မည္။

ပဋိစၥသမုပၸႏၷဟု ေခၚဆုိအပ္ေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာအစစ္ ဥပါဒါနကၡႏၶာအစစ္ကို ဓမၼစၾကာစသည္တုိ႔မွာ ေဟာျပထားပါသည္။ ''ဇာတိပိ ဒုကၡာ။ ဇရာပိ ဒုကၡာ။
ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ။ မရဏမိၸ ဒုကံၡ။ ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ။ အပိၸေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ။ ယံမိၸစၧံ န လဘတိ-တမိၸ ဒုကၡံ။ သံခိေတၱန ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ'' စသည္တုိ႔ပင္တည္း။

အက်ယ္အားျဖင့္မူ ဇာတိ= အဖန္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသေဘာ၊ အဖန္ဖန္ေမြးရျခင္း သေဘာသည္လည္း ဒုကၡမည္၏။ (ပ) အက်ဥ္းအားျဖင့္မူ ဥပါဒါန္တုိ႔၏ အာ႐ံုျဖစ္ကုန္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔သည္ ဒုကၡမည္၏ဟု ျမန္မာျပန္ရပါသည္။

ယင္းပါဠိေတာ္ - ျမန္မာျပန္တုိ႔တြင္ အက်ယ္= အက်ဥ္းဟူ၍ ပါရွိသည္။ ၾကပ္ေပါင္ကြင္း (သားေရပင္)ကို လက္အားျဖင့္ ဆြဲဆန္႔ထားလွ်င္ က်ယ္လည္းက်ယ္၍ ၵရွည္လည္းရွည္ပါသည္။ လက္ဆြဲအားမွ ျပန္၍ လႊတ္ထားလွ်င္
နဂိုအတုိင္းသာရွိ၍ က်ဥ္းလည္းက်ဥ္းကာ တုိလည္းတုိပါသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ အက်ယ္အရႏွင့္ အက်ဥ္းအရသည္ မူလကုိယ္ထည္အားျဖင့္ တစ္ခုတည္းသာ ျဖစ္၏ (ဝါ)အတူတူသာ ျဖစ္၏ဟု ဆုိလုိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အက်ယ္ျပျဖစ္ေသာ ဇာတိ၊ ဇရာ စသည္တုိ႔၏ အရတရားႏွင့္ အက်ဥ္းျပျဖစ္ေသာ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ အရတရားတို႔သည္ အတူတူသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဇာတိဇရာ စသည္တုိ႔သည္ ေဝါဟာရအားျဖင့္ သုတၱန္နည္း ျဖစ္ပါသည္။ ခႏၶာတို႔သည္ ပရမတ္အားျဖင့္ အဘိဓမၼာနည္း ျဖစ္ပါသည္။

ထုိ႔ျပင္ ဇာတိပုဒ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္းသေဘာ၊ အဖန္ဖန္ေမြးရျခင္းသေဘာ (အာကာရပညတ္) ကို မုခ်အားျဖင့္ ျပသည္။ ယင္းအာကာရပညတ္သည္ ပရမတ္တရားတို႔၏ အရိပ္မွ်သာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မူလကိုယ္ထည္ ပရမတ္ကို ေရာက္ေအာင္ လိုက္၍ ယူလွ်င္ ဇာတိပုဒ္ျဖင့္ ဇာတိအျခင္းအရာအားျဖင့္ျဖစ္ေသာ၊ အာကာရဝႏၲျဖစ္ေသာ၊ အဖန္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသေဘာ ပါရွိေသာ ဥပါဒ္ဌီဘင္ရွိ-ခဏတၱယဝႏၲျဖစ္ေသာ ပဋိသေႏၶခႏၶာငါးပါးကို ျပသည္။ 'ျဖစ္တည္ပ်က္' သံုးပါးရွိ ခႏၶာတရားစု ျဖစ္ပါသည္။ ဇရာစသည့္ပုဒ္တုိ႔မွာ နည္းတူပင္တည္း။ ယင္းခႏၶာတုိ႔သည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အရာတြင္ သမုဒယသစၥာ၊ သမုဒယသာမည၊ ဥပါဒါန္တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္လာၾကေသာ အက်ိဳးတရားမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ အဇၥၽတၴ၊ ဗဟိဒၶ၊ ဒူရ၊ အာသႏၷ၊ ဟီန၊ ပဏီတ၊ သုခုမ၊ ၾသဠာရိက-အျခင္းအရာ (၁၁)ပါးတုိ႔ျဖင့္ ကြဲျပားျခင္း သေဘာရွိၾကကုန္၏။ ယင္းအျခင္းအရာတုိ႔ကုိ စုေပါင္းထားျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶ=ရာသိ(အစုအပံု)ဟု ေခၚဆိုရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ခႏၶ=ရာသိ ျဖစ္လာေသာ ပရမတ္တရားတို႔ေၾကာင့္ အသြင္အျပင္ အစဥ္အတန္း အစရွိေသာ ပံုစံမ်ား၊ အရိပ္မ်ား ထြက္ေပၚလာၾကသည္။ ယင္းပံုတုိ႔သည္ လွသည္ဟူ၍ နတ္ဟူ၍ သိေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ယင္းပံုတုိ႔ကို ပညတ္ဟု ေခၚသည္။ ယင္းပံု(ပညတ္)တို႔ကို အာ႐ံုျပဳ၍ ဥပါဒါန္(တဏွာ၊ဒိ႒ိ)တို႔သည္ ျဖစ္လာၾကကုန္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းပံု(ပညတ္)တို႔ကို သုတၱန္နည္းအားျဖင့္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ(အတု)ဟု ေခၚႏုိင္သည္။ ပံု(ပညတ္)တုိ႔၏ မူလကိုယ္ထည္ျဖစ္ေသာ စုေပါင္းမိေနၾကေသာ ႐ုပ္နာမ္တရားစုတို႔သည္ အဆုိပါ ဥပါဒါန္တုိ႔၏အာ႐ံု ျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ယင္း႐ုပ္နာမ္တရားစု(ပရမတ္)တုိ႔ကို အဘိဓမၼာနည္း မုခ်နည္းအားျဖင့္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ(အစစ္)ဟု ေခၚပါသည္။ ဤဥပါဒါနကၡႏၶအစစ္တုိ႔သည္ကား ဥပါဒါန္တုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ အာရမၼဏပစၥယအမည္ရွိ= အေၾကာင္းတရားမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဝိပႆနာ အ႐ႈခံျဖစ္ေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာအရမွာ ပုံရိပ္ထြက္ရာမူလကုိယ္ထည္ျဖစ္ကုန္ေသာ အစစ္ခႏၶာ (႐ုပ္နာမ္တရားစု)တုိ႔သာ ျဖစ္သည္။

ပဋိစၥသမုပၸႏၷဟု မဆိုထိုက္ေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာအတု ဥပါဒါနကၡႏၶာအတုကို မေဖာ္ျပမီ ႀကိဳတင္သိထားရမည္တို႔ကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ - ပိဋကတ္သံုးပံုတုိ႔တြင္ ဥပါဒါနကၡႏၶအစစ္ဟူ၍ ရွိသည္။ ဥပါဒါနကၡႏၶာအတုဟူ၍ လုံးဝမရွိပါ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ အဘယ္မွာရွိ၍ တင္ျပမည္နည္းဟု ေမးလွ်င္ ဓမၼေစတီ၏ေဟာတရားေခြမ်ားႏွင့္ သူ၏ ဆရာမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးၫြန္႔၊ ဦးျမင့္သိန္း၊ ဦးႀကိဳင္၊ ဦးနာရဒ၊ ဦးေသာဘဏ စသူတို႔၏ စာအုပ္မ်ားအတြင္းမွာ ရွိၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီေခြတို႔မွ ထုတ္ျပရလွ်င္- (ဥပါဒါနကၡႏၶအတုတုိ႔ကုိသာလွ်င္ ဂ႐ုျပဳလ်က္ ၾကည့္႐ႈသုံးသပ္ၾကပါကုန္။ ျပပါမည္။)

ခႏၶာ (အက်ိဳးခႏၶာ)
ျဖစ္တည္ပ်က္ = ခဏတၱယရွိ။
ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကိုမွီသည္။
က်ား/မ ရွိ။ (ျပယုဂ္မွာ)
ရြာထဲကစာပါ။ အစစ္ခႏၶာ၊ သခၤတတရား။
ဝိပႆနာမ႐ႈရတဲ့ခႏၶာ။
မုဆိုးသမီးအစစ္ကိုျမင္သိေနရင္
သံေဝဂရ႐ံုပဲ ရွိတယ္။
ဓမၼတာအနိစၥ ရွိ။ ဓမၼတာဒုကၡ ရွိ။
ဓမၼတာအနတၱ ရွိ။
========
ဥပါဒါနကၡႏၶာ (အေၾကာင္းခႏၶာ)
ျဖစ္ပ်က္ = ဥပၸါဒဝယရွိ။
ဥပါဒါန္ေလးပါကိုမွီသည္။
က်ား/မ-မရွိ။ (ျပယုဂ္မွာ-)
ဥပကစိတ္ထဲကစာပါကေလး။
အတုခႏၶာ။ တကယ္မရွိဘူး။
ဥပါဒါန္ဆြဲအားေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ခႏၶာ။
ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ပုဂိၢဳလ္က
ဒီ ဥပါဒါနကၡႏၶာကိုသာ ျမင္သိမွ တရားရတယ္။
အနိစၥ=နဂုိကမရွိဘူး။ အခုမွ
ဥပါဒါန္ဆြဲအားေၾကာင့္ရွိလာတာ။
အၿမဲမရွိတဲ့အနိစၥ။
ဒုကၡ= ဥပါဒါန္ကႏွိပ္စက္ေနလို႔
ၫွင္းဆဲေနတဲ့ဒုကၡ။
အနတၱ = အႏွစ္အသားမရွိဘူး။
ကိုင္လို႔မရဘူး။ ဆိတ္သုန္းေနတဲ့ အနတၱ။

မွာထားခ်က္။ ။ဤခြဲျခားခ်က္တို႔သည္ ၾသစေၾတးလ်ားႏုိင္ငံတြင္ ဓမၼေစတီေဟာေျပာသည့္ ဒႆနသမၸဒါ တရား(၈)ခ်ပ္တြဲ (ဒု၊တ၊စ)တုိ႔မွ ႏုတ္ျပဳ၍ကူးယူတင္ျပခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼေစတီတရားျပန္႔ပြားေစရန္ ဗ်တိေရကနည္းျဖင့္ ျဖန္႔ခ်ိေပးလိုက္ပါသည္။ ေက်းဇူးတင္စြာ ဝမ္းေျမာက္စြာ ၾကည္သာရႊင္လန္းပါေစေသာ္။
စိစစ္ခ်က္။ ။ဒႆနသမဒၸ ါတရား (ဒု) ေခြထဲတြင္ ''အက်ဳိးခႏၶာ ၊ အေၾကာင္း ခႏၶာလ႔ုိ ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ ဒီကေန႔ တရားလုပ္တဲ့ သူေတြက အက်ိဳးခႏၶာလုိ႔ေခၚေသာ ပဥၥကၡႏၶာ ပယ္ဖုိ႔အားထုတ္ေနရင္ အဲဒီအက်ိဳးခႏၶာကို သတ္လုိ႔ေသရင္ အဲဒါဟာ ဥေစၧဒဒိ႒ိပဲ။ ဒါက ကံခႏၶာပဲ။ ဝိပႆနာ႐ႈရမယ့္ခႏၶာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါႀကီး (အက်ိဳးခႏၶာႀကီး)ကိုပဲ ဒီကေန႔ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး ပယ္ဖုိ႔ အားထုတ္ေနၾကတယ္။ အေၾကာင္းခႏၶာလုိ႔ေခၚေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာကို မပယ္ဘဲ လက္ခံထားရင္ သႆတိဒိ႒ိပဲ။ သြားၿပီ''ဟူ၍ ေဟာျပထားပါသည္။

ေထရဝါဒ အထူးတရားပြဲႀကီး ေခြထဲတြင္ ''ေကာင္မေလးရဲ႕ ေရခ်ိဳးတဲ့ခႏၶာ၊ သနပ္ခါးလိမ္းတဲ့ခႏၶာ၊ ထမင္းစားတဲ့ခႏၶာ၊ ႐ွဴးရွဴးေပါက္တဲ့ခႏၶာ၊ အဲဒါေတြဟာ အပုိခႏၶာ မဟုတ္ပါဘူး။ နဂုိခႏၶာပါ။ ကုိယ္ေတာ္ကေလးရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ေကာင္မကေလးကုိ ဥပါဒါန္နဲ႔ပုံဖြဲ႕လုိက္တဲ့အခါ အပုိခႏၶာ ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒါ ေသၿပီးသားခႏၶာ။ တကယ္မရွိေတာ့တဲ့ခႏၶာ။ အပိုခႏၶာပါ။ အဲဒီခႏၶာကိုသာ ဝိပႆနာ႐ႈရပါတယ္။ သည္လိုခႏၶာႏွစ္မ်ိဳးကြဲေအာင္ လုပ္ပါ။ ခႏၶာႏွစ္မ်ိဳး မကြဲလို႔ရွိရင္ ဒိ႒ိမျပဳတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ -
--ေသာတာပန္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို ႐ႈပါ။
--ရဟႏၲာျဖစ္ခ်င္ရင္လဲ ဒါပါပဲ။
--ဘုရားျဖစ္ခ်င္ရင္လဲ ဒါပါပဲ''ဟူ၍ ေဟာျပထားပါသည္။
''အဲဒီခႏၶာသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာပါ။ ျဖစ္ပ်က္ခႏၶာလုိ႔ ဆုိသည္။ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးရင္ နိဗၺာန္ဆိုတာ အဲဒီဥပါဒါနကၡႏၶာကို ဆိုတာ။ ပဥၥကၡႏၶာဆံုးရင္ေတာ့ သုသာန္ပါပဲ'' ဟုလည္း ဆုိထားပါသည္။


၀ိဘဇၨ၀ါဒီ

Thursday, November 5, 2009

ဓမၼေစတီက ''ဥပါဒါန္နဲ႔ စြဲေနၾကတယ္''ဟူ၍။ အခန္း (၁၇)

အခန္း (၁၇)

ဓမၼေစတီက ''အဲဒီဝင္ေလထြက္ေလ စသည္ေတြမွာပဲ ဥပါဒါန္နဲ႔ စြဲေနၾကတယ္'' ဟူ၍ ဆုိထားရာ ယင္းစကားသည္ ျမန္မာျပည္က တရားသမားေတြကို စြပ္စြဲေသာ ေစာ္ကားခ်က္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္က တရားသမားတုိ႔တြင္ ဥပါဒါန္ျဖင့္ စြဲလမ္းသူမ်ားလည္း ရွိၾကပါလိမ့္မည္။ ဥပါဒါန္ျဖင့္ မစြဲလမ္းသူမ်ား (ဝါ) အာ႐ံုကို သိမ္းဆည္းျခင္း သေဘာရွိေသာ သတိပ႒ာနျဖင့္ အာ႐ံုတို႔၌ သတိထင္ထင္ ဝိပႆနာပညာ ယွဥ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိၾကပါလိမ့္မည္။ ကာယကံရွင္တုိ႔သာ သိႏုိင္ေသာ
အပိုင္းက႑ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ပါလ်က္ ဓမၼေစတီက ''ဥပါဒါန္နဲ႔ စြဲေနၾကတယ္''ဟူ၍ ဆိုလိုက္လွ်င္ ဝစီေဘဒ ထိတုိင္းရွ ဒုကၡခံရေပေတာ့မည္။

ဥပါဒါန္ျဖစ္၍ ဝင္ေလထြက္ေလတို႔မွာ စြဲလမ္းေနသူမ်ားျဖစ္ေနၾကလွ်င္ ဓမၼေစတီစြပ္စြဲသည့္အတုိင္း တရားမရႏုိင္ၾကသူမ်ားေပတည္း။